As persoas xordas, co paso do tempo, incorporaron naturalmente linguas de signos como resposta creativa á limitación sensorial da xordeira. Son linguas naturais de carácter visual, espacial, xestual e manual, cuxa conformación implica factores históricos, culturais, lingüísticos e sociais (Lei 27/2007, artigo 4).

      As linguas de signos  cumpren fielmente todas as características formais da linguaxe humana, teñen unha rica e adecuada gramática visual, son linguas da cultura e dependen da súa evolución e desenvolvemento da comunidade de persoas que a usan, xordas, xordas e as súas familias

      Non hai unha única lingua de signos en todo o mundo, cada país ten unha ou varias linguas de signos e non hai ningunha lingua de signos para cada lingua oral xa que as linguas de signos evolucionaron de xeito natural en contacto entre persoas. Incluso varios países que comparten a mesma lingua falada usan diferentes linguas de signos.

      Como moitas linguas minoritarias, a linguae de signos estivo marxinada e relegada ao uso persoal durante moitos anos pero a pesar de prohibicións e obstáculos, permaneceu viva e a súa comunidade de usuarios protexeu e transmitiu o seu patrimonio lingüístico de xeración en xeración. As linguas de signos en España pasaron dunha situación puramente doméstica e restrinxíronse a unha situación como a de hoxe en que o seu uso transcende todas as áreas e contextos sociais.

      Na actualidade, dúas linguas de signos conviven no Estado español, a lingua de signos española e a lingua de signos catalá na Comunidade Autónoma de Cataluña, segundo recoñece a Lei 27/2007, do 23 de outubro, que establece recoñecer os idiomas dos signos españois e regular os medios de apoio á comunicación oral de persoas xordas, con discapacidade auditiva e xordocega. A lingua de signos catalá recoñécese a través da Lei 17/2010, do 3 de xuño, de lingua de signos catalá.

      Tamén temos a Lei 11/2011, do 5 de decembro, que regula o uso da lingua de signos española e os medios de apoio á comunicación oral de persoas xordas, con discapacidade auditiva e xordeira en Andalucía. Tamén hai referencias á lingua de signos española nos estatutos dalgunhas comunidades autónomas: Andalucía, Aragón, Castela e León, a Comunidade Valenciana, Extremadura e Baleares, así como a lingua de signos catalá no Estatuto de autonomía de Cataluña.

(Fonte: http://www.cnse.es/ )